Vasten is al langer een trend in Nederland. Voornamelijk intermittent fasting (waarbij je een deel van de dag bewust niet eet) lijkt inmiddels eerder regel dan uitzondering te zijn. Ook voor mezelf ben ik daar al langer mee bezig, maar toch had ik de vraag: wat zou vijf dagen vasten doen met mijn gezondheid?
In dit blog vertel ik over mijn ervaring, het voor- en nadeel betreft m’n gezondheid en wat het deed met m’n productiviteit.
een gezonder leven en een beetje eten
Volgens verschillende websites is vasten de weg naar een gezonder leven. Enkele voordelen die worden beweerd zijn: lagere bloeddruk, verminderen van stress en zelfs verlagen van kans op kanker. Het lijkt het goedkoopste medicijn in de wereld. Je hoeft immers niets uit te geven.
Maar wanneer doe je zoiets? Ik hou immers héél erg van eten, en doe mezelf dan ook geen plezier om niet te eten. Totdat ik met een vriendin (Jet Wevers) in gesprek kwam die vertelde dat ze het vastprogramma van Prolon gebruikte. Prolon beweert dat je met 750 kcal alsnog de voordelen van het vasten hebt, maar minder een hongergevoel hebt. Dit leek een uitgelezen kans!
autofagie
Voor mezelf vind ik vooral de belofte van autofagie interessant. Dit houdt in dat je lichaam de dode, kapotte of ongezonde cellen opruimt zodat er ruimte komt voor gezonde cellen. Dat klinkt super! Zelf heb ik een eczeemplek op m’n lichaam en ben benieuwd of die vermindert.
een helse week
Het uitkiezen van een geschikte tijd is moeilijker dan je zou denken. Allerlei etentjes die al gepland stonden, zorgden ervoor dat deze vijf dagen ruim van te voren gepland moest worden. Zondag 15 januari was het zover! De eerste dag van een bijzondere en helse week.
zelfonderzoek
Het vasten was voor mij vooral een test. Wat doet het met me? Wat doet het met m’n mindset, m’n energie en staat van zijn? Tijdens de vijf dagen had ik de volgende pijlers waarop ik mezelf testte:
- Hongergevoel
- Energieniveau
- Slaap
- Mentale staat
hongergevoel
Vanuit Prolon krijg je een doos met daarin voor iedere dag een rantsoen. Daarin zit in totaal 750 kcal: twee pakjes soep, koekjes en supplementen. Zij beweren dat dit genoeg is voor autofagie, maar zonder het hongergevoel.
Om dit te bereiken krijg je een schema over wat je wanneer moet eten. De grootste uitdaging is om eraan te denken dat je niets anders mag eten. Ik werd daardoor de eerste dagen goed geconfronteerd met mijn eetgewoonte. De eerste dag heb ik wel 15 keer gedacht: ‘even wat pakken’. Maar op zo’n eerste dag was het goed vol te houden. Het hongergevoel was die dag dan ook hoog.
Toch wordt dat met de dagen minder en is het vasten goed vol te houden. Wel worden de momenten dat je wél mag eten goddelijk. Eten wordt dan nog meer een feestje dan normaal en als je dag twee voorbij bent, lijkt je lichaam eraan te wennen met bijzondere voordelen.
energieniveau
De eerste twee dagen merkte ik dat m’n lichaam graag wilde eten en was m’n energie lager. Wat futlozer en minder zin om te bewegen. Toch mezelf ertoe gezet dagelijkse te sporten (krachttraining, kickboksen en yoga). Dit is tijdens het vasten uitdagender, maar allemaal goed te doen. Vanaf dag drie en vier begon mijn energieniveau zelfs te stijgen en was ik scherp, gefocust en zin om lekker aan de slag te gaan. Maar toen ik bij de vijfde dag aankwam, begon ik me wat meer zorgen te maken.
slaap
De eerste nachten sliep ik prima. Eén nacht werd ik ‘s nacht wakker met jeuk, maar viel toen snel weer in slaap. Nacht drie (van dag drie naar dag vier) had ik slecht geslapen, was ik ‘s ochtends moe en kwam ik moeilijk mijn bed uit. ‘Logisch’ dacht ik toen, alleen nacht 4 bleek anders.
Op de nacht richting de vijfde dag lag ik om 21:30 uur in bed. Dat is voor mij wel normaal, alleen werd ik dit keer om 01:30 uur klaarwakker. M’n lichaam voelde alsof het onder stroom stond en ik was scherp. Het gevoel dat ik herkende als: de onrust na het drinken van acht koppen koffie.
M’n lichaam was in overlevingsstand. Ik had de dagen daarvoor al een paar signalen van een ‘fight-flight reactie’ gehad. Zo had ik een droge mond, was m’n libido helemaal verdwenen en ging ik nauwelijks naar de toilet. Nu ik erover nadenk, kan het goed zijn dat daarom mijn hongergevoel ook verdwenen was.
Het ervaren van de stressreactie baatte me zorgen en daarom kwam ik in een uitdagend gesprek met mezelf: stoppen of afmaken?
mentale staat
Het meest interessante van een uitdaging als deze vind ik de vraag: Wat doet dit met mijn mentale staat? Hoe kan ik bewust blijven kiezen voor wat gezond voelt, uit m’n comfortzone stappen en het leven kunnen blijven leiden?
De eerste dag was het mentaal makkelijk. Een stemmetje in me zegt dan: ‘LET’S DO THIS!’ Dat stemmetje begint op dag twee al wel minder te worden en werd vervangen door een stem die ook zegt: ‘Poh, al wel klaar mee. Maar ik ga dit wel volhouden.’ Tot zover allemaal nog goed. Totdat dag drie kwam.
Dag drie was een bitch. Ik was er klaar mee en ik was pas op de helft. In de avond had ik ook een kickboksles. Een pittig lesje en er kwam dan ook regelmatig een stemmetje dat zei: ‘Dit is niet gezond, het is prima om te stoppen.’ Uiteindelijk de les had afgemaakt, wat achteraf prima te doen was. In de avond kwamen nog een keer de gedachten: ‘DIT LEVERT ALLEMAAL STRESS OP!’
Hierbij kon ik mezelf nog wel bewust maken dat dit paniekstemmen waren die niet uit de comfortzone wilde. Dus zei het andere stemmetje in me: ‘Gewoon gaan slapen en het programma doorzetten.’
stoppen of doorgaan?
Het probleem kwam eigenlijk pas op dag vijf. Want dag vier was ik juist scherp en vrolijk. Ik was er wel klaar mee, maar tegelijkertijd dacht ik ook, morgen zijn we klaar.
Maar toen ik ‘s nachts om 01:30 uur in een roes wakker werd, vlijmscherp was en de adrenaline door mijn lichaam voelde stromen. Toen begon ik me toch wel echt zorgen te maken. In eerste instantie dacht ik ‘nog even verder slapen’, maar dat lukte niet. ‘Dan maar werken’.
Van 03:00 tot 08:00 mega productief, ideeën vlogen door m’n hoofd en de taken van de dag had ik al af. Werk technisch echt geweldig! Maar alles in me schreeuwde dat het niet klopte. Dat het de laatste energiespurt was voordat ik zou instorten. Gek genoeg kreeg ik die dag van twee mensen te horen hoe fris ik eruit zag. Zo voelde ik me totaal niet.
Dit zorgde voor een flinke discussie met mezelf: ‘Stoppen en wat eten? Eigenlijk vind ik dat pussy. Doorgaan en op deze rush leven? Dat gaat in tegen waarin ik geloof als het gaat om langdurig en gezond te presteren.’
Om 13:30 uur stond een lunch met een klant. Een nieuwe klant die ik nog niet zo lang ken. Was het verstandig om in deze rush met hem het gesprek te hebben of was 4,5 dag voor een eerste keer vasten genoeg?
voor- en nadelen
Als ik dit schrijf, kijk ik terug op een bijzondere week. Tijdens het vasten lijkt het alsof je op een andere frequentie leeft. Ik was scherp, had energie tijdens de dag en voel een week later de gezondheidsvoordelen. Ook de eczeemplek is aanzienlijk minder geworden.
Het gezondheidsvoordeel van autofagie, zelfs met 750 kcal per dag, is dus duidelijk aanwezig. 1,5 maand later is deze plek nog steeds minder.
Ook merk ik in m’n lichaam een verhoogde mate van energie en ontspanning. Deze voordelen hebben zich doorgespeeld tot 1,5 maand na het vasten, wat ervoor zorgt dat ik scherper en productiever ben. Tijdens de week zelf was mijn productiviteit overigens het hoogst. Alleen geloof ik niet dat dit op een duurzame manier ging.
Nadelen waren dat mijn lontje korter was, m’n lichaam weldegelijk in hoge mate van stress terecht kwam en ik het eten echt heel erg miste.
Qua gezondheid is het de week erop van belang jezelf nog een beetje onder controle te houden. Want er was een grote verleiding om te denken: ‘f*ck it, nu kan ik alles eten!’ En heb ik zeker meer zooi naar binnen gewerkt dan ik doorgaans doe.
zoek de grenzen op en let op jezelf
Ik ben ervan overtuigd dat periodes vasten voor iedereen goed is. Daarbij raad ik je aan om eerst te beginnen met twee of drie dagen. Een programma als Prolon of sapkuur kan je hierbij helpen een structuur aan te brengen, waardoor het beter vol te houden is.
Mocht je nog nooit meerdere dagen hebben gevast (zoals ik) dan raad ik het af om direct 5 dagen te doen. Ondanks dat ik kan genieten van uit m’n comfortzone stappen vond ik het erg intens om te ervaren hoe hoog m’n lichaam in overlevingsmodus was.
Tijdens de lunch met de klant heb ik daarom gekozen toch een soepje en een peer te eten. Ik merkte direct een rust in m’n lichaam en ondanks dat m’n lichaam een grens aangaf, kan ik het ook laf vinden, maar zal ik zelf mee moeten leven.
